نصب و پیکربندی فایروال های پیشرفته

فایروال یک دستگاه امنیتی شبکه است که ترافیک ورودی و خروجی شبکه را بر اساس قوانین امنیتی از پیش تعیین شده کنترل و نظارت می کند. وظیفه اصلی آن ایجاد مانع بین یک شبکه داخلی مورد اعتماد و شبکه های خارجی غیرمورد اعتماد است، تا از دسترسی های غیرمجاز جلوگیری کرده و در برابر تهدیدات مختلف سایبری محافظت کند.

در زمینه ای که تهدیدات امنیت سایبری به سرعت در حال تغییر هستند، یک فایروال قوی یک جزء حیاتی در استراتژی دفاعی شرکت است. فایروال به عنوان مانعی بین شبکه داخلی شما و تهدیدات خارجی عمل می کند و به جلوگیری از دسترسی های غیرمجاز، نقض داده ها و سایر حملات سایبری کمک می کند. در این راهنمای جامع، ما شما را در فرآیند نصب فایروال برای شرکتتان راهنمایی می کنیم و همه چیز را از اصول اولیه تا پیکربندی های پیشرفته پوشش می دهیم.

فهم اصول اولیه فایروال ها:

انواع فایروال ها:

فایروال های فیلتر کردن بسته ها

این نوع فایروال بسته های داده را بررسی کرده و بر اساس قوانین تعیین شده تصمیم می گیرد که آیا آن ها را بپذیرد یا مسدود کند. این نوع در لایه شبکه (لایه ۳) از مدل OSI فعالیت می کند.

فایروال های بازرسی حالتی

فایروال های بازرسی حالتی، رکوردی از حالت اتصالات فعال را نگه داشته و تصمیم گیری ها بر اساس زمینه ترافیک انجام می دهند. این نوع امنیت پیشرفته تری را با درک حالت ارتباط در لایه برنامه (لایه ۷) فراهم می آورد.

فایروال های پراکسی

فایروال های پراکسی به عنوان واسطه هایی بین شبکه های داخلی و خارجی عمل می کنند. آن ها درخواست ها و پاسخ ها را به نمایندگی از مشتریان ارسال کرده و با پنهان کردن جزئیات شبکه داخلی، لایه اضافی امنیت را فراهم می آورند.

فایروال های نسل بعدی

فایروال های نسل بعدی ترکیبی از عملکرد سنتی فایروال با ویژگی های پیشرفته مانند جلوگیری از نفوذ، فیلترینگ لایه برنامه و بازرسی عمیق بسته ها را ارائه می دهند تا به چالش های امنیتی مدرن پاسخ دهند.

شناسایی نیازهای امنیتی شرکت شما:

انجام ارزیابی ریسک:

ارزیابی ریسک شامل شناسایی تهدیدات بالقوه، آسیب پذیری ها و تأثیر حوادث امنیتی احتمالی است. این کار به شما کمک می کند تا پیکربندی فایروال خود را برای مقابله با خطرات خاصی که شرکت شما ممکن است با آن مواجه شود، سفارشی سازی کنید.

تعریف سیاست های امنیتی:

سیاست های امنیتی، قوانین و دستورالعمل هایی برای کارکنان را ترسیم می کنند که استفاده مجاز از داده ها، رویه های کار با داده ها و دیگر شیوه های مرتبط با امنیت را مشخص می کند. این سیاست ها زیربنایی برای پیکربندی قوانین فایروال و کنترل های دسترسی را فراهم می آورند.

توجه به ملاحظات انطباق:

به مقررات صنعتی و الزامات انطباق (مانند GDPR، HIPAA) که ممکن است بر شرکت شما تأثیر بگذارند، توجه کنید. اطمینان حاصل کنید که پیکربندی فایروال شما با این استانداردها هم راستا است تا از مشکلات حقوقی و قانونی جلوگیری شود.

انتخاب راه حل فایروال مناسب:

فایروال های سخت افزاری در مقابل نرم افزاری:

فایروال های سخت افزاری دستگاه های اختصاصی هستند در حالی که فایروال های نرم افزاری برنامه هایی هستند که بر روی سخت افزار عمومی اجرا می شوند. انتخاب بین این دو بر اساس بودجه، نیازهای قابلیت ارتقاء و سطح کنترل مورد نیاز شما انجام می گیرد.

دستگاه های مدیریت تهدید یکپارچه (UTM):

دستگاه های UTM، ویژگی های امنیتی متعددی را در یک دستگاه واحد ترکیب می کنند و راه حل جامعی برای مؤسسات کوچک تا متوسط ارائه می دهند.

انتخاب بین راه حل های منبع باز و تجاری:

هنگام تصمیم گیری بین راه حل های فایروال منبع باز و تجاری، عواملی مانند پشتیبانی، سهولت استفاده و دسترسی به ویژگی ها را در نظر بگیرید.

راه اندازی یک پیکربندی اولیه فایروال:

طرح فیزیکی شبکه:

ساختار شبکه خود را نقشه برداری کنید و دستگاه ها و اتصالات آن ها را شناسایی کنید. این امر پایه ای برای پیکربندی قوانین فایروال را تشکیل می دهد تا جریان ترافیک را کنترل کنید.

پیکربندی لیست های کنترل دسترسی (ACL) اولیه:

لیست های کنترل دسترسی تعیین می کنند که کدام ترافیک بر اساس آدرس های IP مبدأ و مقصد، پورت ها و پروتکل ها مجاز یا ممنوع است. با قوانین اولیه شروع کنید تا ترافیک لازم را اجازه دهید و دسترسی های غیرمجاز را منع کنید.

اجرای ترجمه آدرس شبکه (NAT):

NAT آدرس های IP داخلی خصوصی را به یک آدرس IP رو به عموم ترجمه می کند و با پنهان کردن جزئیات شبکه داخلی از نهادهای خارجی، امنیت را افزایش می دهد.

فعال سازی بازرسی حالتی:

بازرسی حالتی را فعال کنید تا زمینه ترافیک شبکه را تجزیه و تحلیل کنید، این امکان را به فایروال می دهد تا تصمیمات آگاهانه تری بر اساس حالت اتصالات فعال اتخاذ کند.

ویژگی ها و پیکربندی های پیشرفته فایروال:

سیستم های تشخیص و جلوگیری از نفوذ (IDPS):

IDPS فعالیت های شبکه و/یا سیستم را برای فعالیت های مخرب یا نقض سیاست های امنیتی پایش می کند، هشدارهای لحظه ای ارائه داده و رفتارهای مشکوک را مسدود می کند.

شبکه های خصوصی مجازی (VPN):

VPN ها ارتباطات امن و رمزگذاری شده را از طریق اینترنت ایجاد می کنند که به کاربران از راه دور امکان دسترسی ایمن به شبکه شرکت را می دهد. تنظیمات VPN را پیکربندی کنید تا ارتباط امن را تضمین کنید.

بازرسی عمیق بسته ها:

بازرسی عمیق بسته ها محتوای بسته های داده را برای محتوای مخرب یا الگوها بررسی می کند. این ویژگی پیشرفته امنیت را با تجزیه و تحلیل داده های واقعی که منتقل می شوند، افزایش می دهد.

فیلترینگ لایه برنامه:

فیلترینگ لایه برنامه کنترل دقیق تری بر برنامه ها یا خدمات خاص فراهم می کند و استفاده غیرمجاز و کاهش خطرات امنیتی مرتبط با برخی برنامه ها را جلوگیری می کند.

فیلترینگ وب و فیلتر محتوا:

فیلترینگ وب و فیلتر محتوا دسترسی به برخی وب سایت ها یا دسته های محتوایی را محدود می کند، کاهش خطر عفونت های مخرب و اطمینان از رعایت سیاست های شرکت.

پیکربندی قوانین فایروال:

درک اجزای قانون:

قوانین فایروال شامل شرایط (آدرس های IP مبدأ و مقصد، پورت ها، پروتکل ها) و اقدامات (اجازه دادن یا ممنوع کردن) است. درک نحوه ساختار قوانین مؤثر بر اساس سیاست های امنیتی شما اهمیت دارد.

بهترین شیوه های قانون:

به بهترین شیوه ها مانند اصل حداقل امتیاز، بازبینی و به روزرسانی منظم قوانین و نگهداری یک مجموعه قوانین تمیز و منظم پایبند باشید.

ثبت و پایش قوانین:

ثبت فعالیت های فایروال را فعال کنید و به طور منظم برای الگوهای غیرمعمول یا حوادث امنیتی، گزارش ها را پایش کنید. از ابزارهای پایش برای تصویرسازی ترافیک شبکه و تشخیص ناهنجاری ها استفاده کنید.

اجرای مناطق امنیتی:

ایجاد مناطق داخلی و خارجی:

شبکه خود را به مناطق امنیتی تقسیم کنید، تفاوت بین مناطق داخلی، خارجی و مناطق بی طرف را مشخص کنید. این تقسیم بندی امنیت را با جدا کردن انواع مختلف ترافیک شبکه افزایش می دهد.

پیکربندی DMZ (منطقه غیرنظامی):

یک DMZ را پیکربندی کنید تا سرورهایی که نیاز به دسترسی از اینترنت دارند، میزبانی کند، در حالی که لایه حفاظتی بین این سرورها و شبکه داخلی را حفظ می کند.

ایزوله کردن شبکه مهمان:

شبکه های مهمان را ایزوله کنید تا از دسترسی غیرمجاز به منابع داخلی جلوگیری شود. از VLAN ها و قوانین فایروال برای محدود کردن ارتباط شبکه مهمان استفاده کنید.

تقویت فایروال شما:

به روزرسانی های منظم نرم افزار و وصله ها:

نرم افزار فایروال خود را با آخرین وصله های امنیتی به روز نگه دارید تا نقاط ضعف را برطرف سازید و امنیت سیستم را به طور کلی افزایش دهید.

مکانیزم های احراز هویت قوی:

روش های احراز هویت قوی را برای دسترسی به رابط مدیریت فایروال پیاده سازی کنید تا از دسترسی های غیرمجاز جلوگیری شود.

اجرای اصل حداقل امتیاز:

اصل حداقل امتیاز را دنبال کنید و تنها حداقل سطح دسترسی لازم برای کاربران و سیستم ها برای انجام وظایفشان را اعطا کنید.

امن سازی رابط های مدیریت:

رابط های مدیریت را به صورت ایمن پیکربندی کرده و پایش کنید تا از دسترسی های غیرمجاز جلوگیری و در برابر حملات احتمالی که هدف آن ها نقاط ورودی هستند، محافظت کنید.

پایش و گزارش دهی:

راه اندازی ثبت وقایع:

ثبت وقایع را پیکربندی کنید تا اطلاعات دقیقی در مورد فعالیت های فایروال را ضبط کنید، که در عیب یابی کمک کرده و داده های ارزشمندی برای تحلیل امنیتی فراهم می آورد.

ابزارهای پایش لحظه ای:

از ابزارهای پایش لحظه ای برای تصویرسازی ترافیک شبکه استفاده کنید، مشکلات عملکرد را شناسایی کنید و به سرعت به حوادث امنیتی احتمالی پاسخ دهید.

تولید گزارش ها برای تحلیل:

گزارش های منظم در مورد فعالیت فایروال ایجاد کنید، از جمله رویدادهای امنیتی، برای تجزیه و تحلیل روندها، ارزیابی اثربخشی سیاست های امنیتی و نمایش انطباق.

بازرسی ها و آزمون های منظم:

بازرسی های امنیتی دوره ای:

به طور منظم بازرسی های امنیتی انجام دهید تا اثربخشی پیکربندی فایروال خود را ارزیابی کنید، آسیب پذیری ها را شناسایی کرده و اطمینان حاصل کنید که با سیاست های امنیتی مطابقت دارد.

آزمون نفوذ:

آزمون نفوذ را انجام دهید تا حملات واقعی را شبیه سازی کنید، نقاط ضعف احتمالی را شناسایی کنید و مقاومت پیکربندی فایروال خود را تأیید کنید.

تمرینات تیم قرمز در مقابل تیم آبی:

تمرینات تیم قرمز در مقابل تیم آبی را برگزار کنید تا وضعیت امنیتی کلی شرکت خود را بهبود بخشید. تیم های قرمز حملات را شبیه سازی می کنند در حالی که تیم های آبی دفاع می کنند و از این شبیه سازی ها یاد می گیرند.

تضمین ادامه کسب و کار:

پیکربندی های دسترسی بالا:

پیکربندی های دسترسی بالا را پیاده سازی کنید تا عملیات شبکه ای مداوم حتی در صورت خرابی های سخت افزاری یا سایر اختلالات تضمین شود.

برنامه های بازیابی بعد از فاجعه:

برنامه های جامع بازیابی بعد از فاجعه تدوین کنید که رویه ها برای بازیابی عملکرد شبکه در صورت وقوع حادثه امنیتی یا فاجعه طبیعی را شرح دهد.

پروتکل های پاسخ به حوادث:

پروتکل های پاسخ به حوادث را تنظیم کنید تا به سرعت و مؤثر به حوادث امنیتی پاسخ دهید، کاهش آسیب ها و زمان توقف عملیات را به حداقل برسانید.

آموزش و آگاه سازی:

برنامه های آموزش کارکنان:

کارکنان خود را در مورد بهترین شیوه های امنیت سایبری آموزش دهید، از جمله اهمیت رمزهای عبور قوی، شناسایی تلاش های فیشینگ و پایبندی به سیاست های امنیتی.

کمپین های آگاه سازی فیشینگ:

به طور منظم کمپین های آگاه سازی فیشینگ را اجرا کنید تا کارکنان خود را در مورد شناسایی و اجتناب از ایمیل های فیشینگ آموزش دهید، که خطر حملات مهندسی اجتماعی را کاهش می دهد.

پیشگیری از مهندسی اجتماعی:

کارکنان را نسبت به تاکتیک های مهندسی اجتماعی آگاه کنید، تأکید کنید بر اهمیت بررسی درخواست ها برای اطلاعات حساس و گزارش فعالیت های مشکوک.

مقابله با حملات DDoS:

مروری بر حملات DDoS:

حملات Distributed Denial of Service (DDoS) می توانند یک شبکه را با فرستادن ترافیک سنگین، مختل کرده یا خاموش کنند. اتخاذ تدابیر برای کاهش این حملات برای حفظ دسترسی به سرویس ضروری است.

فیلتر کردن ترافیک:

مکانیزم های فیلتر کردن ترافیک را به کار ببرید تا ترافیک مخرب مرتبط با حملات DDoS را شناسایی و مسدود کنید. این می تواند شامل استفاده از سخت افزار یا نرم افزار مخصوص برای تجزیه و تحلیل و فیلتر کردن ترافیک ورودی باشد.

محدود کردن نرخ:

محدود کردن نرخ را اجرا کنید تا تعداد درخواست هایی که یک سرور می تواند از یک آدرس IP خاص در یک بازه زمانی معین دریافت کند، محدود شود. این کمک می کند تا جلوی سرور از شدت درخواست ها حفظ شود.

شبکه های تحویل محتوا (CDN):

از شبکه های تحویل محتوا استفاده کنید تا محتوا را در سرورهای مختلفی که به طور استراتژیک در سراسر جهان قرار دارند، پخش کنید. CDN ها می توانند ترافیک DDoS را جذب و کاهش دهند تا از رسیدن آن به سرور هدف جلوگیری شود.

خدمات حفاظت از DDoS مبتنی بر ابر:

استفاده از خدمات حفاظت از DDoS مبتنی بر ابر را در نظر بگیرید که می توانند حملات مقیاس بزرگ را پیش از رسیدن به شبکه شما جذب و کاهش دهند. این خدمات اغلب توانایی دستکاری حجم های بزرگ ترافیک را دارند و اطلاعات تهدید لحظه ای را فراهم می آورند.

مسدود سازی سایت ها و شبکه های اجتماعی:

فیلتر کردن URL:

فیلتر کردن URL را پیاده سازی کنید تا دسترسی به وب سایت های خاص یا دسته هایی را مسدود کنید. این ویژگی به شما امکان می دهد قوانینی ایجاد کنید که دسترسی به سایت هایی که به دلیل میزبانی محتوای مخرب، فیشینگ یا سایر محتواهای مضر شناخته شده اند، را ممنوع می کند.

فیلتر کردن لایه برنامه:

از فیلتر کردن لایه برنامه استفاده کنید تا به طور خاص دسترسی به پلتفرم های شبکه های اجتماعی را مسدود یا کنترل کنید. این فراتر از فیلتر کردن URL ساده است و اجازه می دهد کنترل دقیق تری بر برنامه ها و خدمات داشته باشید.

لیست های سفید و سیاه:

از لیست های سفید برای اجازه دسترسی فقط به وب سایت ها و برنامه های تأیید شده استفاده کنید، در حالی که لیست های سیاه دسترسی به سایت های خاصی را مسدود می کند. این یک رویکرد پیشگیرانه برای کنترل استفاده از اینترنت در سازمان فراهم می کند.

بازرسی HTTPS:

بازرسی HTTPS را پیاده سازی کنید تا ترافیک رمزگذاری شده را رمزگشایی و بازرسی کنید. این به فایروال امکان می دهد محتوای ارتباطات رمزگذاری شده را بررسی کند و دید بهتری به تهدیدات بالقوه یا نقض های سیاست را فراهم می آورد.

راه اندازی تونل های VPN سایت به سایت:

مروری بر VPN:

شبکه های خصوصی مجازی (VPN ها) کانال های ارتباطی امن را از طریق اینترنت ایجاد می کنند که اجازه می دهد داده ها به طور ایمن بین دو یا چند مکان منتقل شوند.

پیکربندی VPN سایت به سایت:

تونل های VPN سایت به سایت را پیکربندی کنید تا اتصالات ایمن بین مکان های مختلف دفتری یا مراکز داده ایجاد شود. این برای شرکت هایی با چندین شعبه یا دفاتر از راه دور بسیار مفید است.

پروتکل های VPN:

پروتکل های VPN مناسب مانند IPSec، SSL/TLS یا دیگران را بر اساس نیازهای امنیتی و سازگاری با زیرساخت شبکه خود انتخاب کنید.

احراز هویت و رمزنگاری:

روش های احراز هویت قوی مانند کلیدهای اشتراکی یا گواهی های دیجیتال را پیاده سازی کنید تا اطمینان حاصل شود که تنها دستگاه های مجاز می توانند اتصالات VPN را برقرار کنند. همچنین، رمزنگاری قوی را فعال کنید تا داده های منتقل شده ایمن باشند.

پایش و عیب یابی:

اتصالات VPN را به طور منظم پایش کنید تا اطمینان حاصل شود که به طور ایمن و کارآمد کار می کنند. رویه های عیب یابی را برای برخورد سریع با مشکلات اتصال تنظیم کنید.

فعال سازی فیلتر وب:

مروری بر فیلتر وب:

فیلتر وب یک جزء حیاتی از آرسنال امنیتی فایروال است که به سازمان ها امکان کنترل و نظارت بر استفاده از اینترنت را می دهد و دسترسی به وب سایت های خاص یا دسته های محتوایی را مسدود می کند.

پیکربندی فیلتر وب:

• تعریف دسته بندی های محتوا: وب سایت ها را بر اساس نوع محتوا، مانند شبکه های اجتماعی، بازی ها، محتوای بزرگسالان و غیره دسته بندی کنید.
• ایجاد سیاست های فیلترینگ: سیاست های فیلترینگ را توسعه دهید که مشخص می کند کدام دسته ها یا وب سایت های فردی باید مجاز یا ممنوع باشند.
• لیست سفید و سیاه URL: از لیست های سفید برای اجازه دسترسی فقط به URLهای تایید شده استفاده کنید و از لیست های سیاه برای مسدود کردن دسترسی به URLهای خاص که برای محتوای مخرب شناخته شده اند، استفاده کنید.
• فیلترینگ بر اساس زمان: سیاست های فیلترینگ مبتنی بر زمان را پیاده سازی کنید تا کنترل کنید چه زمانی دسته های خاصی از وب سایت ها قابل دسترسی هستند.
• بازرسی HTTPS برای ترافیک رمزنگاری شده: بازرسی HTTPS را فعال کنید تا ترافیک وب رمزگذاری شده را رمزگشایی و بازرسی کنید، تضمین کنید که فیلتر محتوا جامع است.

پایش ترافیک:

ابزارهای پایش ترافیک:

• مرور داشبورد: از داشبورد فایروال برای به دست آوردن نمای کلی لحظه ای از ترافیک شبکه استفاده کنید، از جمله برنامه های برتر، کاربران و استفاده از پهنای باند.
• ثبت و گزارش دهی: ثبت دقیق را فعال کنید تا الگوهای ترافیک، رویدادهای امنیتی و نقض های سیاست را ردیابی کنید. به طور منظم گزارش ها را بررسی کنید تا ناهنجاری ها را شناسایی کنید.
• پایش جریان: پایش جریان را برای تجزیه و تحلیل جریان ترافیک بین دستگاه های مختلف شبکه پیاده سازی کنید، کمک می کند در شناسایی ناهنجاری ها کمک کند.
• استفاده از پهنای باند: پایش استفاده از پهنای باند را برای شناسایی گلوگاه های بالقوه یا نرخ های انتقال داده های غیرعادی بالا که ممکن است نشانه ای از یک تهدید امنیتی یا مشکل شبکه باشد، انجام دهید.

مسدود سازی آدرس های IP مشکوک:

خدمات اعتبار IP:

• یکپارچه سازی خدمات اعتبار IP: اشتراک در خدمات اعتبار IP که اطلاعات لحظه ای در مورد اعتبار آدرس های IP را فراهم می کنند. این خدمات به شناسایی و مسدود کردن اتصالات از آدرس های IP مخرب شناخته شده کمک می کنند.
• مسدود سازی پویا: فایروال را پیکربندی کنید تا آدرس های IP که رفتار مشکوکی نشان می دهند، مانند تلاش های متعدد ناموفق برای ورود به سیستم یا درخواست های اتصال در یک دوره زمانی کوتاه، را به طور پویا مسدود کند.
• لیست های سیاه سفارشی: لیست های سیاه سفارشی را بر اساس خوراک های اطلاعات تهدید یا گزارش های حادثه داخلی حفظ کنید تا آدرس های IP مرتبط با فعالیت های مخرب را به طور پیشگیرانه مسدود کنید.
• خوراک های اطلاعات تهدید خودکار: خوراک های اطلاعات تهدید خودکار را یکپارچه کنید تا فایروال شما به طور مداوم با اطلاعات در مورد تهدیدات جدید و آدرس های IP مخرب به روز شود.

ایجاد یک سیاست امنیتی:

چارچوب سیاست امنیتی:

• اهداف سیاست: اهداف امنیتی را به وضوح تعریف کنید، با توجه به عواملی مانند محرمانگی، یکپارچگی، و دسترس پذیری داده ها.
• نقش های کاربر و سطوح دسترسی: نقش های کاربری را تعیین کنید و سطوح دسترسی را بر اساس مسئولیت های شغلی تعریف کنید. اصل حداقل امتیاز را پیاده سازی کنید تا خطرات امنیتی را به حداقل برسانید.
• سیاست های کنترل برنامه ها: مشخص کنید که کدام برنامه ها مجاز یا محدود هستند، با توجه به نیازهای کسب وکار و خطرات امنیتی مرتبط با برخی برنامه ها.
• سیاست های انطباق دستگاه ها: سیاست هایی را پیاده سازی کنید که تضمین می کنند دستگاه هایی که به شبکه متصل می شوند، با استانداردهای امنیتی مانند نرم افزارهای آنتی ویروس به روز و وصله های سیستم عامل مطابقت دارند.
• طرح های پاسخ به حوادث: طرح های پاسخ به حوادث را در سیاست امنیتی گنجانده و رویه هایی را تعیین کنید که در صورت وقوع یک حادثه امنیتی دنبال شود.

پیاده سازی سیاست امنیتی:

• پیکربندی مبتنی بر قانون: قوانین را در چارچوب سیاست امنیتی تعریف کنید که ترافیک را بر اساس معیارهایی مانند آدرس IP مبدأ، آدرس IP مقصد، پورت ها و پروتکل ها مجاز یا ممنوع می کند.
• بازرسی ها و به روزرسانی های منظم: بازرسی های منظمی از سیاست امنیتی انجام دهید تا اطمینان حاصل کنید که با نیازهای سازمانی در حال تکامل و بهترین شیوه های امنیت سایبری هم راستا است. به روزرسانی ها را در صورت لزوم انجام دهید.
• آموزش و آگاه سازی کاربران: برنامه های آموزش و آگاه سازی کاربران را در چارچوب سیاست امنیتی گنجانده و فرهنگ آگاهی از امنیت سایبری را تقویت کنید.
• فرآیند بازبینی و تأیید: یک فرآیند برای بازبینی و تأیید تغییرات اعمال شده بر سیاست امنیتی ایجاد کنید تا اطمینان حاصل شود که تغییرات با دقت انجام و مستندسازی می شوند.

نتیجه گیری:

فعال سازی فیلتر وب، پایش ترافیک، مسدود کردن آدرس های IP مشکوک و ایجاد یک سیاست امنیتی جامع، اجزای مهمی از تنظیمات مؤثر فایروال هستند. این ویژگی ها نه تنها امنیت را افزایش می دهند، بلکه به حکمرانی و انطباق زیرساخت شبکه سازمانی نیز کمک می کنند. نصب و پیکربندی فایروال های پیشرفته یکی از موارد انجام شده در سفارش امنیت سایت است که زیرمجموعه سفارش طراحی سایت می شود. بازبینی و به روزرسانی منظم این پیکربندی ها ضروری است تا در برابر تهدیدات نوظهور مقاومت و یک وضعیت امنیتی مستحکم حفظ شود. به موازات تکامل سازمان ها، سیاست ها و پیکربندی های فایروال آن ها نیز باید به روز شوند تا اطمینان حاصل شود که حفاظت قوی در برابر یک چشم انداز تهدید پویا فراهم می شود.